Początki konstrukcji Tornado sięgają roku 1968. Wtedy to właśnie powstało trójnarodowe konsorcjum PANAVIA w celu realizacji projektu znanego jako MRCA (Multi-Role Combat Aircraft - wielozadaniowy samolot bojowy). 14 września 1974 odbył się lot pierwszego prototypu i przystąpiono do budowy pierwszych 640 zamówionych samolotów. Floty samolotów typu Tornado stanowią obecnie najważniejszą część sił lotniczych trzech europejskich krajów NATO. Pozostają one w składach sił powietrznych Wielkiej Brytanii (Royal Air Force), Włoch (Aeronautica Militare Italiana) i Niemiec (Luftwaffe) oraz w lotnictwie Niemieckiej Marynarki Wojennej (Marinefliege). Istnieją trzy główne wersja samolotu: Tornado ECR, Tornado ADV oraz Tornado IDS. Tornado ECR to niemiecko/włoska wersja rozpoznawcza, może przenosić antyradarowe pociski typu Raytheon AGM - 88 HARM. Jest w stanie przenosić bardzo szeroki wachlarz uzbrojenia min.: latający zasobnik z subamunicją CWS, bomby sterowane Paveway II, bomby sterowane GBU-15, pociski powietrze-ziemia AGM-65 Maverick. Dane techniczne (wersja ADV): długość: 18,68m, rozpiętość skrzydeł (maksymalna): 13,91m, wysokość: 5,95m, prędkość maksymalna: 2,27Ma, prędkość wznoszenia: 77m/s, pułap praktyczny: 21300m, zasięg maksymalny: 1850km, uzbrojenie: stałe - jedno działko IWKA-Mauser kal.27mm, podwieszane-do 8500kg ładunku.