W książce Muzykalne dzieci Wenus i inne studia z antropologii muzyki autorka zajmuje się muzyką w szeroko pojętym i interdyscyplinarnie ujmowanym kontekście kultury symbolicznej. Rozważa — między innymi — zagadnienie początków muzyki, wiązane ze śpiewem ptaków; przedstawia postać muzyka w jego różnych kulturowo–historycznych wcieleniach, tak odmiennych, jak Orfeusz i turkmeński bagszy; interpretuje muzykę w obrazach Tycjana i Gentile da Fabriano; wreszcie przedstawia stosunek Karola Szymanowskiego do kultury Orientu. Tytułowy esej traktuje o astrologicznej postaci Wenus, patronce muzyki i miłości w kulturze europejskiej. Skryť popis