Shakespeare od młodych lat interesował się starożytnością; poświęcił jej siedem tragedii. Mitologię i dzieje antycznej Grecji uczynił podglebiem \"Troilusa i Kresydy\", \"Peryklesa\" i \"Tymona Ateńczyka\". Historia starożytnego Rzymu stanowi kanwę \"Juliusza Cezara\", \"Antoniusza i Kleopatrę\", \"Koriolana\" i \"Tytusa Andronikusa\". Niniejsza dwutomowa edycja prezentuje tragedie rzymskie (jak tu umownie je nazywamy) w nowym przekładzie Antoniego Libery, który wcześniej ogłosił w PIW przekład kompletu tragedii Sofoklesa (2018) i wyboru dramatów Racine’a (2019).\nTragedie rzymskie oparte są w znacznej mierze na Żywotach sławnych mężów Plutarcha, które Shakespeare czytał w angielskim przekładzie Thomasa Northa. \"Juliusz Cezar\" i \"Antoniusz i Kleopatra\" dotyczą czasów schyłku republiki (44-30 p.n.e.), Koriolan – jej początków (507–493 p.n.e.), a \"Tytus Andronikus\" – schyłku cesarstwa (o czasie nieokreślonym).\nAntoni Libera wypracowując lekcję przekładu dzieł Shakespeare’a, wykorzystuje swoje doświadczenie jako reżysera i tworzy ją z myślą przede wszystkim o aktorach i środowisku teatralnym. Za cel stawia sobie klarowność, płynność i wyrazistą rytmikę (unikanie przerzutni), czasem za cenę uproszczenia wyszukanej metaforyki lub rezygnacji z barkowej sztukaterii. Mówi się tego Shakespeare’a, jakby był napisany po polsku, a nie choćby i najwierniej odtworzony w polszczyźnie.