Konstantynopol był jednym z najważniejszych centrów śródziemnomorskich. Wykopaliska prowadzone na przedpolu bizantyńskiej stolicy na półwyspie Firuzköy w basenie jeziora Küçükçekmece przez turecko-polską misję archeologiczną zaowocowały odkryciem wielkiego portu. Autorzy uważają, iż był on przeznaczony do obsługi statków obcych społeczności. Odkopano tam ponadto relikty bazyliki wczesnochrześcijańskiej oraz budynek z kryptą interpretowany jako martyrion świętego męczennika. Ewenementem jest ruina ogromnego budynku – nosokomeion, obiektu o funkcji religijno-medycznej.

Osada portowo-eklezjastyczna na półwyspie Firuzköy stanowi element struktury przestrzenno-osadniczej początkowego odcinka Via Egnatia – głównej arterii komunikacyjnej prowadzącej do Konstantynopola. Pełniła ona szereg funkcji o charakterze komunikacyjnym, religijnym i społecznym. Sprawowano tam m.in. ceremoniał adventus – uroczystych powitań powracającego do Miasta cesarza, jak również przybywających do niego znamienitych gości, świętych relikwii i przedstawicieli obcych społeczności. Wśród przybyszów mogli znajdować się m.in. Rusowie z Europy Wschodniej. Do jednego z nich należał zapewne krzyż wykonany z bursztynu, który odkopano na półwyspie Firuzköy.