Zasadniczy trzon archiwum Raczyński pogrupował tematycznie, zszył, oprawił w 48 róz˙nej objętości tomów i nazwał „Libri Veritatis”. Zachowało się 46 z nich. Zostały one opracowane przez Wojciecha Suchockiego i opublikowane w latach 2017–2018 w dwóch tomach. Niniejszy tom zatytułowany Libri Veritatis. Suplement stanowi dopełnienie i uzupełnienie właściwych Ksiąg Prawdy. To, co odróz˙nia od nich niniejszy Suplement, to decyzja samego Raczyńskiego o niewła?czeniu do archiwum prezentowanych dokumentów. Jak słusznie zauwaz˙yła Anna Tomczak, wybrane przez Atanazego Raczyńskiego materiały, złoz˙one we właściwe Libri Veritatis, jako zespół nie sa? neutralnym i obiektywnym świadectwem historycznym. Odzwierciedlaja? wizję przeszłości autorstwa kolekcjonera4. Publikowany w niniejszym tomie materiał otwiera równiez˙ pole do analiz. Dlaczego tych dokumentów (zwłaszcza odnosza?cych się do konkretnych zamówień) kolekcjoner nie wła?czył do swojego wyja?tkowego archiwum? Czy odnosza? się do dzieł – według Raczyńskiego – mniej waz˙nych w jego kolekcji? Czy dotycza? aspektów mniej istotnych dla Atanazego – znawcy sztuki, badacza, wreszcie historyka sztuki z połowy XIX w.? To tylko kilka pytań o charakter relacji między dokumentacja? wyodrębniona? przez Atanazego Raczyńskiego a pozostałymi dokumentami, równie skrupulatnie zbieranymi, ale nie umieszczonymi razem z kolekcja? dzieł sztuki w berlińskiej Galerii.