Branwell Brontë (1817-1848) - brat trzech słynniejszych od niego sióstr. Ale to jego poezje urzekają językiem i klimatem \"Wichrowych Wzgórz\". Wybór wierszy i poematów w przekładzie Doroty Tukaj, w układzie i ze wstępem Eryka Ostrowskiego, znawcy tej epoki i twórczości rodzeństwa. \nSamotny stoję, pochylam się – słychać, / Jak dziki podmuch przeraźliwie wzdycha; / Jak hen, daleko, z lamentem żałosnym / Nad siwą skałą chyli gęste wrzosy, / Potem się wznosi w jesionowym gaju, / Po ziemi zwiędłe liście rozrzucając; / Ciemnieją mury, gdy deszczem w nie wali, / Potem, zawodząc, ginie gdzieś w oddali.