W czasach masowych migracji warto jeszcze raz zastanowić się nad tym, czy człowiek może być „swoim” w miejscu, w którym nie mieszka od urodzenia i z którym nie wiążą go plany trwałego zamieszkiwania, a także – czy staje się obcy, gdy opuści miejsce, w którym był postrzegany jako „swój”. Ten dylemat Autorka analizuje, przyjmując skalę wspólnoty narodowej, a jako\nmiejsce wskazuje terytorium narodowe.

Agnieszka Bielewska zajmuje stanowisko konstruktywistyczne w socjologii narodu. Interesuje się nie tylko związkiem między narodem i terytorium, ale także wprost analizuje tożsamość narodową jako tożsamość terytorialną.\nz recenzji dr. hab. Lecha M. Nijakowskiego

Praca ma charakter interdyscyplinarny: łączy perspektywę charakterystyczną dla geografii społecznej, socjologii, a także odwołuje się w pewnym stopniu do psychologii miejsca. (…) Autorka bada oficjalny dyskurs, politykę państwa, doświadczenia „rodzimych” mieszkańców Wrocławia oraz migrantów. Książka pokazuje różne sposoby konstruowania tożsamości narodowej w kontekście przywiązania do terytorium narodowego, a także jego związki z bardziej lub mniej otwartym rozumieniem narodu. \nz recenzji dr. hab. Krzysztofa Jaskułowskiego