Opowiedziane tu historie rozgrywają się na progu pomiędzy młodością i dorosłością, tajemnicą i oczywistością, światłem i cieniem. Powstały w czasach, gdy nieco młodszy świat zwracał większą uwagę na egzystencjalny i artystyczny wysiłek swoich mieszkańców. Zadziwiający wdzięk prozy Donata Kirscha nie umknął z pola widzenia (po kultowych Liściach croatoan, pisarz opublikował drugą powieść Pasaż), lecz zaledwie skrył się w archiwum zagubionych wrażliwości. Coraz donioślej zdają się pobrzmiewać słowa Borgesowskiego Ts’ui Pena: „Pozostawiam wielu przyszłościom (choć nie wszystkim) mój ogród o rozwidlających się ścieżkach”. Pod mianem Chronologii borealnej i ten ogród doczekał wreszcie swojej przyszłości..