Być zawsze tą gorszą, tą niewystarczającą a potem udźwignąć coś, czego lepsi i wystarczający nie zdołaliby unieść. To jedno zdanie już wiele mówi o Słoniu z Etretat, ale można w tej powieści ujrzeć jeszcze wiele innych wątków, wiele wzorów. Można też spróbować zasygnalizować treść następująco:

Śmierć matki i nagła konieczność zaopiekowania się psychicznie chorym ojcem zmieniają życie Kassi. Z dnia na dzień musi znaleźć siłę aby poradzić sobie z nową rzeczywistością, a tu jeszcze przeszłość nie daje jej spokoju. Niespodziewanie pojawia się jednak nadzieja, że ta zmiana doprowadzi ją wreszcie do prawdziwego uwolnienia.