Pismo sięga tradycją do okresu międzywojennego - jest kontynuacją miesięcznika Bal u lal wydawanego w okresie międzywojennym przez Jana Izydora Sztaudyngera. Po wojnie wychodzi periodycznie od 1950 r., ukazywało się z przerwami do lat siedemdziesiątych. Reaktywowane w 1982 roku ukazuje się 4 razy w roku, od 1996 r. w wersji językowej polskiej i angielskiej, co sprawia, że jest czytane w całej Europie. Zajmuje się przede wszystkim teatrem lalek, ale swoją problematyką obejmuje także znacznie szersze i rejony teatralne (m.in. teatr alternatywny, literaturę, plastykę, sztuki wizualne), co pozwala wychodzić do czytelnika spoza środowiska lalkarskiego. Rozprowadzane jest w prenumeracie wewnętrznej, sprzedawane w MPIK-ach, wysyłane do bibliotek, ośrodków i instytutów sztuki, uczelni artystycznych a także ważnych światowych centrów UNIMA. Jest rozpoznawalne w świecie i cieszy się bardzo dobra opinię zarówno w odniesieniu do poziomu merytorycznego jak i edytorskiego.