Kummer debiutował jeszcze jako student polonistyki 24 lipca 1955 r., opowiadaniem Nie spiesz się, Estero, drukowanym pod pseudonimem Ryszard Remuk we Wrocławskim Tygodniku Katolickim (nr 30, s. 1112). Od 1958 r. w prasie lokalnej, a potem pismach krajowych zaczęły się ukazywać jego opowiadania, porównywane do wierszy Andrzeja Bursy oraz pisarstwa Marka Hłaski czy Tadeusza Borowskiego.
Najważniejszy utwór Kummera, powieść Klatka, osnuty jest na kanwie wydarzeń historycznych: bydgoskiej krwawej niedzieli oraz losów Kazimierza Zabłockiego, szanowanego obywatela Chojnic. Główny bohater, żołnierz rezerwy, w obliczu klęski militarnej i odwrotu polskich wojsk desperacko stara się przeciwstawić rozgardiaszowi. Zostaje uwięziony i wykorzystany przez Niemców w celach propagandowych: obwożą go po Pomorzu w klatce jako polską bestię, mordercę volksdeutschów. Powieść Kummera nie jest jednak pamiętnikiem ani zbeletryzowanym reportażem historycznym. Autor, zdaniem Misiornego, wykorzystał jedynie zdarzeniową fakturę faktów, bo interesował go los człowieka sprowadzonego do schematu moralitetu. Andrzej Kijowski w recenzji wydawniczej Klatki porównywał utwór Kummera do Louis-Ferdinanda Cline\'a Podróży do kresu nocy; Tomasz Burek wskazywał na fascynację Hemingwayem (wybrane motywy Komu bije dzwon).