Bonifacy Miązek - poeta, kapłan, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego - przez całe życie budował mosty: między literaturą a duchowością, między Polską a światem, między słowem a doświadczeniem. Jego twórczość i działalność naukowa to nie tylko zapis intelektualnych poszukiwań, lecz także świadectwo głębokiego przeżywania historii, kultury i wiary. Miązek jawi się tu jako myśliciel niezależny, łączący naukową precyzję z osobistą refleksją nad losem człowieka.

Tom pod redakcją Justyny Radłowskiej, będący efektem międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej w piątą rocznicę śmierci poety, ukazuje jego dorobek w szerokim kontekście literaturoznawczym, kulturowym i duchowym. Autorzy - badacze z Polski, Austrii i Czech - podejmują pogłębioną analizę zarówno poezji Miązka, jak i jego prac literaturoznawczych, w tym wyjątkowych syntez literatury polskiej w języku niemieckim. Ukazują sylwetkę intelektualisty, który z równą pasją pochylał się nad średniowiecznymi żywotami świętych i nad dramatem Balladyny czy twórczością Wierzyńskiego. Jego poezja, nacechowana metafizyczną głębią, jest alternatywą dla religijności PRL-owskiej, a zarazem wyrazem duchowego doświadczenia kapłaństwa, samotności i tęsknoty za ojczyzną.

To książka, która zainteresuje nie tylko literaturoznawców. Dla badaczy - jest cennym źródłem wiedzy o metodologii, recepcji i międzynarodowej obecności polskiej literatury. Dla czytelników - zaproszeniem do świata, w którym samotność, wiara i pamięć splatają się w poetycką opowieść o człowieku w słowie szukającym domu.

RECENZJA

Zamieszczone w tomie teksty to solidne i dalekie od akademickiego schematyzmu rozprawy naukowe i szkice, stanowiące znaczący wkład do badań nad życiem, działalnością naukową i dorobkiem poetyckim ks. prof. Bonifacego Miązka (1935-2018), emigracyjnego pisarza i literaturoznawcy, cenionego w kręgach slawistycznych wykładowcy Uniwersytetu Wiedeńskiego. Lektura tych prac skłania do stwierdzenia, że są one na wskroś udaną próbą zaprezentowania możliwie szerokiego spektrum tematycznego, na które składają się rozważania dotyczące działalności Bonifacego Miązka jako historyka literatury, jako krytyka literackiego oraz jako mentora polskich pisarzy i artystów żyjących na emigracji w Austrii
i innych krajach Europy. W centrum rozważań znajdują się jego poezja, jej geneza i analiza jej trudnej drogi do polskiego czytelnika. Autorzy przyjęli styl komunikowania się z czytelnikiem łączący w umiejętny sposób eseistyczną narracyjność z krytyczną analizą istotnych elementów wypowiedzi polskich i zagranicznych literaturoznawców badających dorobek naukowy i poetycką materię spuścizny zapoznanego polskiego intelektualisty z Wiednia.

Przygotowana przez dr Justynę Radłowską monografia wieloautorska jest niezwykle wartościowym kompendium wiedzy o jednej z najważniejszych postaci polskiego życia literackiego na obczyźnie.

Z recenzji dr hab. Katarzyny Nowakowskiej, prof. UW