Opowiadania zawarte w tym tomie są niezwykle żywe, ironiczne, skrzące się dowcipem, wyczulone na konkret. I choć niby wyabstrahowane z konkretnej rzeczywistości mówią bardzo wiele i bardzo krytycznie o naszym wspólnym tu i teraz.
Działanie i dzianie się schodzą tutaj na plan dalszy bohaterowie tych często groteskowych tekstów to przede wszystkim myśliciele i mówcy, czynni uczestnicy zajmujących dialogów, jakby wyjętych z teatru absurdu. Główną rolę grają opowiadania, w których najważniejsze są strona językowa, aspekt teoretyczno-filozoficzny oraz sieć intertekstualnych nawiązań. O charakterze całości tomu najlepiej świadczy wręcz brawurowe opowiadanie Instrukcja napisania powieści bernhardowskiej, stanowiące serce i/lub mózg całego tomu smakowity kąsek dla wielbicieli twórczości Thomasa Bernharda.
Skryť popis