Podejmując pracę nad Ilustrowanym słownikiem mitologii greckiej i rzymskie,
przede wszystkim uwzględniłam jego przydatność dla Czytelników młodzieży
szkolnej. Skoncentrowałam się na mitologii greckiej, uznanej przez niektórych badaczy
za najpiękniejszą mitologię świata, i rzymskiej, pozostałe, starsze systemy
mitologiczne, traktując marginalnie. Wiadomo bowiem, że dla kształtowania się
mentalności kultur europejskich punktem wyjścia były mitologia grecka i rzymska,
przy czym mitologia rdzennie rzymska (częściowo utracona) stopniowo przejmowała
przekazy i bóstwa greckiej mitologii, początkowo nadając im jedynie własne
imiona. Istotną różnicą między tymi przekazami była ich ewolucja znaczeniowo-
-obyczajowa. Na gruncie rzymskim nastąpiła wyraźna zmiana. Podczas gdy bogowie
olimpijscy zachowywali się niekiedy niepoprawnie, bogowie rzymscy, choć nie
zawsze nazbyt przykładni, postępowali nieco rozważniej, spokojniej. Ich wizerunki
zmienione zostały pod wpływem odmiennej od greckiej mentalności rzymskiej. Na
przykład Jowisz, poważny, groźny Pan Świata, z wyjątkiem atrybutów władzy w niczym
nie przypomina Zeusa, niezwykle aktywnego, pomysłowego, uwodzącego przy
każdej okazji boginie, nimfy i kobiety śmiertelne. Junona, dostojna matrona, Matka
bogów i ludzi, niewiele też przypomina mściwą i zazdrosną Herę, choć bez wątpienia
była również zazdrosna. Aby zrozumieć przyczynę tej ewolucji mitologicznej, musimy
dać odpowiedź na podstawowe pytanie: co sprawiło i czemu służyło istnienie bogów?
Skryť popis