Parentyfikacja to rodzaj doświadczenia, które znacząco zakłóca funkcjonowanie środowiska rodzinnego. Opiera się ono bowiem na działaniach, często heroicznych, podejmowanych przez dzieci, które kosztem swojego poczucia bezpieczeństwa, zaspokojenia własnych potrzeb emocjonalnych i wykorzystania możliwości rozwojowych oraz za cenę swoich osiągnięć edukacyjnych zabiegają o uratowanie i ochronę rodziny czy utrzymanie status quo znanego i w ich mniemaniu stabilnego. [...]
Autorka polecanej publikacji za swój cel obrała poprowadzenie Czytelnika w głąb doświadczeń rozmówców i umożliwienie mu pełniejszego ich zrozumienia. Rozpoczyna więc od wyjaśnienia, czym jest zjawisko parentyfikacji występujące w rodzinach, prezentując dotychczasowe ustalenia naukowe na ten temat.
Następnie w rozdziale II przedstawia teoretyczno-metodologiczną perspektywę badań: od namysłu nad doświadczeniami (w tym rodzinnymi) jako kategoriami biograficznymi w kontekście teorii ról oraz teorii systemowej po dokładny opis procedury badawczej. Opisuje przebieg badania, procedurę analityczną i grupę rozmówców. Na szczególną uwagę w jej opinii zasługuje ostatnia część rozdziału, zatytułowana: Odpowiedzialność badacza aspekty etyczne. Podkreśla w niej kwestię szacunku badacza do uczestnika badań. Wskazuje, że badanego należy traktować nie tylko jako źródło danych empirycznych, ale przede wszystkim jako człowieka o konkretnej historii życia, którą nam powierza.
Doświadczenie parentyfikacji to proces odwróconej relacji między dzieciństwem jako takim a rodzicielstwem między dziećmi a rodzicami. W kolejnych rozdziałach zatem Autorka przedstawia dokonaną przez nią rekonstrukcję doświadczenia parentyfikacji w ujęciu procesualnym.