Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku wymienia trzy zwyczajne sposoby utraty przynależności do stanu duchownego: na mocy wyroku sądowego lub dekretu administracyjnego stwierdzającego nieważność święceń; przez karę wydalenia oraz przez reskrypt Stolicy Apostolskiej. Nowe wyzwania, które pojawiły się już po promulgacji Kodeksu Jana Pawła II, zmusiły Kościół do poszukiwania nowych uregulowań i procedur prawnych w tej materii. Uprawnienia przyznane niektórym dykasteriom Kurii Rzymskiej w zakresie przenoszenia duchownych do stanu świeckiego i zwolnienia z celibatu w znacznym stopniu ułatwiły procedurę tegoż przenoszenia w porównaniu z obowiązującymi normami kodeksowymi, przewidując wydalenie ze stanu duchownego na drodze administracyjnej. W związku z tym pojawił się nowy obszar badawczy dotyczący nowych uregulowań i skomplikowanej procedury przenoszenia duchownych do stanu świeckiego. W opracowaniu autor zbiera, analizuje, porządkuje i przedstawia przepisy prawa kościelnego dotyczące utraty stanu duchownego. Skryť popis