Rok 2018 posiada szczególne znaczenie dla polskiej debaty prawno medycznej. W tym czasie mija bowiem dokładnie dziesięć lat od wejścia w życie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Niezwykle trudno przecenić znaczenie tego dokumentu. Zagadnienie uprawnień osób korzystających ze świadczeń zdrowotnych obecne jest w Polsce od kilku już dekad. Uchwalenie w 1991 r. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, w której wymienione zostały prawa pacjenta dało podstawę do szerszej dyskusji na ich temat. Z całą pewnością opublikowanie przez ministerstwo zdrowia kolejnych wersji Karty Praw Pacjenta było cennym elementem tworzącym szeroko rozumianą kulturę pacjenckich uprawnień. To jednak ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta stała się kluczowym narzędziem wspierającym pacjentów upominających się o szacunek dla ich praw.

Drugi tom monografii Prawo i Medycyna w sposób bezpośredni odnosi się do przywołanego powyżej kontekstu praw osób poddawanych diagnozie oraz terapii. Kolejne artykuły składające się na jego treść, oscylują wokół problemu dylematów oraz wyzwań, przed którymi stoją nie tylko lekarze oraz pielęgniarki, ale także przedstawiciele innych profesji medycznych.