Efektem kilkuletnich poszukiwań naukowych i badań empirycznych prowadzonych w trakcie studiów doktoranckich, a także zainteresowań bliskich tyflopedagogice stała się empiryczna analiza sytuacji edukacyjnej i społecznej uczniów z niepełnosprawnością wzroku kształcących się w szkołach ogólnodostępnych, integracyjnych oraz specjalnych. Przedmiotem żywych dyskusji, zarówno wśród naukowców, jak i decydentów oświatowych, nauczycieli oraz rodziców, jest w ostatnich latach edukacja włączająca. Niniejsza pozycja stanowi kolejny głos w dialogu na temat założeń teoretycznych i potencjału praktycznego tej, coraz bardziej popularnej, koncepcji kształcenia niesegregacyjnego na tle innych możliwości realizowania obowiązku szkolnego: edukacji integracyjnej i specjalnej. Weryfikacja cech swoistych dla każdej z form edukacji odbyła się z udziałem grupy uczniów szczególnie wymagających adekwatnej reakcji szkoły na specjalne potrzeby edukacyjne, a jednocześnie wrażliwych na jej brak uczniów z niepełnosprawnością wzroku.