Polski przekład Septuaginty wraz z towarzyszącym mu onomastykonem to dzieło absolutnie wyjątkowe. Septuaginta, czyli Biblia Grecka, jest wpisana w samo sedno historii zbawienia, o której mowa na kartach ksiąg świętych. Postrzegana w Kościele katolickim niemal wyłącznie jako tłumaczenie Biblii Hebrajskiej na język grecki – wprawdzie starożytne i czcigodne, ale tylko tłumaczenie, była przez wieki traktowana jako użyteczna pomoc do pełniejszej rekonstrukcji oryginalnego tekstu hebrajskiego, zwłaszcza w miejscach, w których jego wersja masorecka jest niepewna czy niejasna. W Kościele prawosławnym status Septuaginty jest zupełnie inny, oparty na fakcie, że jest ona Biblią autorów Nowego Testamentu i Ojców Kościoła. Dlatego, jako prawdziwa Biblia chrześcijańska, stanowi Vorlage, czyli podstawę, tłumaczeń ksiąg Starego Testamentu na języki, których używają wyznawcy Jezusa Chrystusa. Onomastykon, który również znalazł się w tym tomie, jest ważnym i potrzebnym dopełnieniem przekładu Biblii Greckiej. Onomastyka jako „sztuka nazywania”, bada pochodzenie i znaczenie rozmaitych nazw własnych. W tym przypadku stanowi narzędzie niezbędne do pogłębionego studium realiów i języka Septuaginty, które może być wykorzystywane na wiele sposobów, między innymi do wnikliwych badań porównawczych oraz lepszego rozumienia i objaśniania Nowego Testamentu. Ks. prof. zw. dr hab. Waldemar Chrostowski Dyrektor Instytutu Nauk Biblijnych Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Skryť popis