Powszechnie dziś występującą i zauważalną tendencją w językach, nie tylko zresztą słowiańskich, jest dominacja języka potocznego nad staranną odmianą języka literackiego, czyli przewaga rzeczywistego uzusu nad abstrakcyjną preskrypcją. To rezultat, najkrócej rzecz ujmując, zmieniającej się świadomości językowej użytkowników języka w warunkach panującego pluralizmu kulturowego i dynamicznie rozwijającej się społecznie komunikacji językowej. W tej sytuacji język potoczny nabiera znaczenia, staje się głównym typem języka, ale równocześnie wystarczającym środkiem komunikacji. Chorwacki lingwista Josip Silić uważa go za „najsilniejszą i najbardziej żywotną warstwę języka”. Przemysław Fałowski w swoich konfrontatywnych badaniach nad sposobami tworzenia słownictwa potocznego podejmuje problem aktualny i ważny nie tylko dla językoznawstwa czeskiego i chorwackiego. Jego monografia, której podstawą jest wyróżniona rozprawa doktorska, wypełnia dotychczasową lukę w studiach nad leksyką potoczną. Z recenzji dr hab. Barbary Oczkowej, prof. UJ Skryť popis