Pierścień Gygesa to ważne i sensacyjnie napisane dopełnienie Czerwonej mszy. Tamta książka mówiła o jawnym niszczeniu polskości: o masakrze Antysowieckiego Powstania, o niszczeniu gospodarki i kultury a także o roli polskich literatów w tworzeniu sowieckiej kultury PRL. Pierścień mówi o działaniach tajnych. Na wzór sowiecki zorganizowano struktury przeznaczone do fizycznego i psychicznego likwidowania opozycji, w teren wysłano „oddziały pozorowane” udające AK a mordujące partyzantów i opozycjonistów. Sieci donosicieli oplotły zakłady pracy, stowarzyszenia twórcze i uczelnie. Autor wykorzystuje materiały IPN, by pokazać przypadki skrytobójców, zaszczuwania pisarzy, otaczania ich agentami werbowanymi wśród najbliższych. Obowiązek donosicielstwa spoczywał na kierownikach wszystkich większych instytucji i sekretarzach partii, próbowano mu poddać dziennikarzy. Lektura akt IPN ujawnia dwie porażające prawdy: ogromny stopień nasycenia życia polskiego agenturą i dobrowolność z SB. Większość agentów nie była zmuszana do współpracy – garnęła się do niej, by polepszyć swoją sytuację materialną i zawodową, załatwić prywatne porachunki itp. Rzeczywiste życie w PRL wyglądało zupełnie inaczej, niż nam się wydawało. Skryť popis