Święty Jacek Odrowąż żył i działał w latach ok. 1183-1257. Jest on czołową postacią pierwszych polskich dominikanów, którzy po przybyciu do Krakowa jesienią 1221 r. już w kilka lat później założyli - oprócz Krakowa - klasztory w Pradze, Wrocławiu, Kamieniu, Gdańsku, Płocku, Sandomierzu. Ten wybitny kaznodzieja i gorliwy misjonarz swą działalnością apostolską i misyjną objął ludność Karyntii, Moraw, Czech, Polski, Rusi i Prus. Zasięg jego apostolstwa rozciąga się od Adriatyku po Bałtyk, od Odry po Dniestr. Zasłużył w pełni na miano apostoła Słowian i to nie tylko przez swą pracę apostolsko-misyjną, ale przede wszystkim przez zapoczątkowanie na tych terenach przyszłych prowincji dominikańskich. Już za życia cieszył się sławą wielkiego cudotwórcy, a po śmierci kult ten dalej się szerzył, w wyniku którego został uznany świętym w 1594 r..