Książka opisuje historię głównych narodowości bałkańskich – Albańczyków, Bułgarów, Chorwatów, Greków, Rumunów, Serbów i Słoweńców – w XVIII i XIX wieku, historię bałkańskich ruchów narodowych, ich sukcesy i porażki do roku 1900, oraz miejsce związanych z nimi wydarzeń w ówczesnych stosunkach międzynarodowych. Na początku omawianego okresu ludy te znajdowały się pod panowaniem osmańskim bądź habsburskim – stąd odmienne warunki panujące w obu imperiach i związane z nimi odmienne doświadczenia narodowe. Autorka położyła nacisk na ruchy narodowościowe, ich programy i wypływającą z nich działalność powstańczą. Stopniowy rozpad Imperium Osmańskiego i powstania narodowe stały się przyczynami sporów między wielkimi mocarstwami. Tak zwana kwestia wschodnia – dominujący motyw debat i stosunków międzynarodowych w obu stuleciach – skupiała na Bałkanach uwagę międzynarodowej opinii publicznej i sprawiała, że rejon ten uznano za źródło niepokojów i destabilizacji w Europie. Skryť popis