Te historie wzięły sie z drogi. Z drogi, która prowadzi nas przez wzgórza Roztocza do krainy Iluminacji. Z drogi, która wiedzie przez uśpione wioski, niedokończone miasta i nieistniejące przysiółki. Z drogi, która wielokrotnie przekracza granice nie tylko geograficzne, lecz i te, które biegną przez czas i przestrzeń człowieka. To historie ludzi i ich miejsc. Krótkie historie, jak krótki czas ludzkiego trwania. Lecz wieczne, jak wieczne może być trwanie miejsc zpisanych ludzką pamięcią. Przez Szczebrzeszyn, przez Goraj, przez Narol i Lipsko, przez Dahamy, Kniazie i Siedliska, przez Płazów, Huty Roztoczańskie i Łówczę, przez Korhynie i Przeorsk, przez Lubyczę Królewską i Grochy prowadzi nas droga. Droga, na końcu której możemy spotkać siebie. Skryť popis