Korespondencję z bliskimi ludźmi Stachura traktował jako obowiązek. Być może znaczenie, jakie jej przypisywał, miało swe źródło w pragnieniu, by dotrzeć do wieczności i żyć poza czasem. Bezsprzecznie powodowała nim także samotność, potrzeba bliskości oraz troska o własne utwory literackie, o których zopiniowanie prosił kolegów pisarzy. Dzięki temu w opracowanym przez Dariusza Pachockiego zbiorze ponad 140 listów obejmujących lata 1956-1978 odnaleźć można niepublikowane dotąd wczesne dzieła Stachury. Zbiór ten jest ponadto świadectwem włóczęgi Steda, materialnej nędzy, w której żył, stanowi komentarz do jego utworów, lecz co najważniejsze, przybliża Stachurę jako człowieka, wyjaśnia wiele wątków z jego biografii oraz opisuje czasy, w których żył. Skryť popis