Niniejsza książka jest poświęcona analizie tetralogii Hójó no umi znanego i cenionego na świecie pisarza japońskiego Yukio Mishimy (1925-1970). Tetralogia stanowi opus magnum, a zarazem testament literacki pisarza, który miłośnikom literatury japońskiej znany jest nie tylko ze swej twórczości literackiej, lecz także dzięki kontrowersyjnej samobójczej śmierci (seppuku). Książka, która stanowi pierwszą poważną analizę naukową tetralogii w polskiej literaturze przedmiotu, skierowana jest przede wszystkim do japonistów i literaturoznawców, z powodzeniem jednak może sięgnąć po nią każdy zainteresowany twórczością oraz zagadką śmierci Yukio Mishimy. Czytając to wnikliwe studium, możemy lepiej zrozumieć niezwykłą panoramę dwudziestowiecznej Japonii, w której jednostka zatraca swą tożsamość, a jedyną wartością estetyczno-etyczną w zdegradowanym świecie, umożliwiającą jednostce egzystencję, jest wizja „pięknej śmierci', z którą europejski czytelnik nie potrafi się zgodzić. Z interpretacji autorki wynika, że przesłanie Hójó no umi jest pesymistyczne. Ale też głęboko poruszające, ponieważ Mishima w tym ostatnim dokonaniu swego pisarskiego życia okazuje się bezwzględnym demaskatorem, obnażającym pustkę moralną powojennej egzystencji w Japonii. Oceniam, że Epifania pustki... jest nadzwyczaj trafną, głęboką i subtelną interpretacją tetralogii Mishimy jako swoistego traktatu nie tylko o umieraniu - jak napisała autorka - lecz także o ideologii warunkującej życie w kręgu warstw wyższych w Japonii XX wieku. Nie mam wątpliwości, że zasługuje na uwagę jako duże osiągnięcie badawcze, ale też jako kompendium wiedzy o dwudziestowiecznej literaturze, o estetyce wykształconej w epoce rządów arystokracji i o ideologii „ducha samurajskiego', stanowiącej ważny składnik myślenia, odczuwania i postaw nawet współczesnych Japończyków. Z recenzji prof. Mikołaja Melanowicza Skryť popis