„Dzwonnik z Notre Dame”, znany również pod tytułem „Katedra Marii Panny w Paryżu”, to pierwsza powieść Victora Hugo, opublikowana w 1831 roku.
Opowiada o tragicznych losach młodej Cyganki Esmeraldy w piętnastowiecznym Paryżu. Dziewczyna staje się ofiarą miłości, którą wzbudza w trzech mężczyznach – Quasimodo, garbatym, jednookim i kulawym dzwonniku katedry Notre Dame, okrutnym archidiakonie Klaudiuszu Frollo i młodym kapitanie straży Phoebusie de Châteaupers.
Powieść porusza tematykę nierówności i alienacji społecznej oraz nietolerancji na tle piętnastowiecznego Paryża.
Autorem scenariusza tej adaptacji jest francuski pisarz i scenarzysta teatralny i komiksowy Claude Carré („De Profundis”, „Nobodyland”). Za rysunki odpowiada natomiast pochodzący z Korsyki rysownik („Le Pays Miroir”, „De Profundis”).