Julia Chudecka pisze o zagubieniu, samotności, potrzebie miłości i utraconych nadziejach. Ten tomik to przepiękna historia kogoś, kto widzi, słyszy i czuje. I chce nam o tym opowiedzieć, wierząc w ponadczasową siłę poezji.
Poezja to tajemny język emocji, wrażeń, spostrzeżeń i myśli. Dzięki niej jesteśmy w stanie wyrazić to, co ulotne, nieokreślone, subtelne, ukrywające się poza granicą zrozumienia. Takim językiem posługuje się Julia Chudecka, która zabiera nas do swojego świata, przesyconego poruszeniami serca tak delikatnymi, że trzeba wsłuchać się w słowo, by odnaleźć cichą muzykę uczuć współgrających z naszym odczuwaniem świata i otwartością na drugiego człowieka.