\"Zaklęte kręgi\" - już sam tytuł zdaje się wyczerpywać sedno przekazu tego tomu. Kazimierz Hruzik-Mazurkiewicz już po raz któryś stara się zwrócić naszą uwagę na pułapkę, w jaką wpadliśmy i wpadamy coraz głębiej, odrywając się za sprawą błędnych priorytetów od naszych korzeni moralnych. Priorytety te zaś są niczym innym, jak tchórzliwą ucieczką przed rzeczywistością w świat ułudy. Jednak w odróżnieniu od poprzednich jego prac (\"Trzeci jeździec Apokalipsy, \"(Po)słowie\", \"Epitafium\") u Autora zaczęła pobrzmiewać coraz mocniej nuta zwątpienia, pesymizmu, jakby - w warstwie, która o człowieczeństwie stanowi - faktycznie kondycja człowieka, osiągnąwszy już wszystko, zaczęła staczać się, upadać.