Drugi w kolejności (1895) tomik poezji Georgego, którego świat tajemniczych, jakby wydobywających się z podświadomości i atakujących świadomość motywów nie stracił swoich blasków i cieni. Pobudził Arnolda Schnberga do wyczarowania awangardowych kompozycji w cyklu 15 pieśni do Księgi wiszących ogrodów (op. 15, 190809). Kiedy słucha się ich wraz ze słowami niemieckimi czy polskimi odsłania się cała to wielka i zniszczona wojną epoka, w której liryka nowożytnej Europy sięgnęła swoich szczytów.

Przekład: Andrzej Lam