Publikacja poświęcona jest szesnastowiecznemu manuskryptowi z Nowej Hiszpanii (ob. Meksyk), zawierającemu trójjęzyczny słownik hiszpańsko-łacińsko-nahuatl. Jest to najstarsze znane dzieło leksykograficzne poświęcone jednemu z rdzennych języków Ameryk. Rękopis ten jest prawdopodobnie dziełem indiańskiego intelektualisty działającego w środowisku franciszkańskim, najprawdopodobniej w Colegio de Santa Cruz de Tlatelolco. Celem publikacji jest przeanalizowanie poświadczonego w badanym manuskrypcie słownictwa nahuatl pod kątem wpływu kultury hiszpańskiej i jej języków kastylijskiego i łaciny.