Monety antyczne (tj. greckie, celtyckie i rzymskie, wyemitowane do początku VI wieku po Chrystusie) stanowią niewielką część datowanych na średniowiecze i epokę nowożytną skarbów i innych zespołów zabytków znajdowanych w Europie Środkowej, Wschodniej i Północnej. Monety takie były również odnotowywane w kontekstach grobowych i osadniczych z tego samego okresu. W znaleziskach trafiały się m.in. monety zaopatrzone w otwór, co sugeruje, że były one wykorzystywane jako amulety lub ozdoby.
Monografia zawiera teksty autorstwa naukowców z Polski, Niemiec, Czech, Szwecji i Danii. Celem ich rozważań opartych na źródłach archeologicznych, numizmatycznych i pisanych było zbadanie problemu użytkowania monet antycznych na terenie obecnych krajów bałtyckich, zachodniej Rosji, Białorusi, Ukrainy, Słowacji, Czech, wschodnich Niemiec i w Skandynawii, w przybliżeniu między VII wiekiem, a przełomem XVIII wieku.