Wspólnym mianownikiem łączącym przywołane w tytule postacie pedagogów jest dziecko zaniedbane, osierocone, często pozbawione troski i miłości rodziców. Podobnie jak Janusz Korczak, również Czesław Babicki oraz Kazimierz Lisiecki zajęli się dziećmi opuszczonymi, a w przypadku ostatniego z wymienionych dziećmi ulicy. Ich determinacja i odwaga w niesieniu pomocy dziecku porzuco-nemu, zaniedbanemu zasługuje na przypomnienie. Każdy z nich zajmował się dziećmi wykluczonymi społecznie, materialnie, ale też w jakiś sposób ze środowiska rodzinnego. Każdy z nich na własny, oryginalny sposób starał się zapewnić dzieciom bezpieczeństwo i szansę na lepszą przyszłość. Autorce książki udało się przybliżyć i przypomnieć postacie pedagogów, którzy chcieli dać dzieciom namiastkę domu i czynili to z powodzeniem.