Krytyka czystego rozumu została wydana po raz pierwszy w 1781 roku. Jest uważana za jedną z najważniejszych prac w historii filozofii. Obok Krytyki praktycznego rozumu i Krytyki władzy sądzenia tworzy krytyczną filozofię Kanta, w której starał się on badać filozoficzne podstawy ludzkiego poznania. Podstawowym celem Krytyki czystego rozumu jest odpowiedź na pytanie, czy metafizyka jest możliwa i jakie są granice ludzkiego poznania. Odpowiada na to pytanie, badając poszczególne władze poznawcze człowieka.

Książka przez dłuższy czas nie była znana poza środowiskami akademickimi, stopniowo jednak zdobywała rozgłos. Stała się jednym z podstawowych dzieł niemieckiego idealizmu filozoficznego.