Nadrzędnym celem niniejszej książki jest bowiem w planie tematycznym analiza literackich przedstawień doświadczenia drogi deportacyjnej, zaś w planie teoretycznym próba ponownego wcielenia osoby świadka w ramach badań literackich nad utworami ukazującymi doświadczenia koncentracyjne, a w efekcie zmniejszenie szczeliny pomiędzy inteligibilnym procesem świadczenia i cielesnym procesem żywego doświadczania. Przyjmuję więc tezę, że doznania cielesnozmysłowe są niedostrzegalnym jądrem doświadczenia koncentracyjnego. Przechowywane w stanie nienaruszonym w jej pamięci cielesnej mają konstytutywne znaczenie dla kształtowania się pamięci przeżyć obozowych jednostki, a tym samym świadectw i utworów literackich, które powstały na jej bazie.