Akty kreowania nowych wyrazów są immanentną właściwością języka naturalnego. Nowe słowa powstają po to, by zaspokoić potrzeby mówiących: nazwać to, co dotąd nie było nazwane, a domaga się werbalizacji w postaci odrębnego znaku, oraz by odświeżyć zasoby przez dublowanie pojęć znanych, posiadających synonimiczne odpowiedniki w zasobie leksykalnym (Grabias 1981: 96). () W rozwoju mowy dziecka istotne są te same motywacje. Podobnie jak dorośli, dzieci zauważają w swoim otoczeniu nowe rzeczy, dla których brakuje im odpowiedniej nazwy, lub też chcą wyrazić swój stosunek emocjonalny do przedmiotów, zjawisk, czynności, których nazwy już znają, ale sytuacja wymaga, aby określić je w nowy, niekonwencjonalny sposób ze wstępu do książki.
W niniejszej publikacji autorki przedstawiają wyniki badań, których celem było znalezienie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób najmłodsi użytkownicy języka budują swoją świadomość metajęzykową. Badania obejmują pięć kategorii mutacyjnych rzeczownika. Autorki odnotowały 796 formacji słowotwórczych o charakterze neologicznym: zarówno typy słowotwórcze charakterystyczne dla współczesnej polszczyzny, jak i struktury zawierające wykładniki spoza danej kategorii słowotwórczej oraz jednostki zawierające wykładniki nieznane zasobom polszczyzny ogólnej.