Zinaida Gippius to postać niezwykła w historii literatury rosyjskiej. Była ona nie tylko wybitną poetką, przedstawicielką tzw. starszego pokolenia symbolistów rosyjskich, ale również dramaturgiem, memuarystą, krytykiem, piszącym pod różnymi pseudonimami, organizatorem życia kulturalnego i literackiego na emigracji. Polskim czytelnikom poetka została przybliżona jedynie w źródłach encyklopedycznych i podręcznikach akademickich. Przedmiotem niniejszej rozprawy jest analiza i interpretacja wybranych przez nas utworów poetyckich Zinaidy Gippius. Wiersze te zawierają wielowymiarowe symbole, zaczerpnięte przez poetkę z demonologii oraz z wierzeń ludowych. Spośród nich wybrano zaledwie kilka, naszym zdaniem najbardziej reprezentatywnych; są to: motyw ziemskiego piekła, motyw miejsc demonicznych, zwierząt demonicznych. W centrum naszych zainteresowań znalazł się także motyw diabła. Wybór wierszy podyktowany jest tym, że wyrażają one podobne sensy obecne w innych tekstach okresu symbolizmu. Wiersze Gippius zinterpretowano w kontekście poezji Sołoguba, Briusowa i Balmonta, gdyż jak powiedział Michaił Bachtin: Wszelkie rozumienie polega na odniesieniu tekstu do innych tekstów.