Bartłomiej Gruszka (ur. 1976 r.), archeolog, studiował archeologię w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz na Uniwersytecie Karola w Pradze (2001/2002). Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 2014 roku na podstawie rozprawy pt. Rozwój osadnictwa w starszych fazach wczesnego średniowiecza na obecnym pograniczu dolnośląsko-wielkopolsko-łużyckim, napisanej pod kierunkiem dr. hab. Krzysztofa Jaworskiego. W latach 2016-2018 pracownik Instytutu Archeologii i Etnologii PAN w Ośrodku Studiów Pradziejowych i Średniowiecznych w Poznaniu, a od 2019 roku adiunkt w Ośrodku Archeologii Średniowiecza Krajów Nadbałtyckich w Szczecinie. Autor ponad 60 publikacji naukowych, redaktor i współredaktor kilkunastu książek. Jako kierownik zrealizował 10 projektów badawczych (NCN i MKiDN). Prowadził wiele prac wykopaliskowych, m.in. w Stożnem i Grodziszczu koło Świebodzina. Zainteresowania badawcze autora skupione są wokół problematyki wczesnośredniowiecznego osadnictwa oraz warsztatu garncarskiego obszarów Słowiańszczyzny Zachodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Środkowego Nadodrza.

w publikacji, która jest pierwszą częścią szerszego projektu dotyczącego osadnictwa wczesnośredniowiecznego na Środkowym Nadodrzu, omówiono problematykę rozwoju struktur osadniczych i sieci osadniczej na obecnym pograniczu Dolnych Łużyc, Dolnego Śląska oraz Wielkopolski w starszych fazach wczesnego średniowiecza. Nie bez znaczenia w kwestii wyboru tak nakreślonej problematyki jest dotychczasowy brak kompleksowych studiów osadniczych przeprowadzonych dla tego obszaru, który – poza nielicznymi wyjątkami – jest „pograniczem” głównych zainteresowań polskiej archeologii wczesnego średniowiecza. W książce poruszono również kwestie najstarszego osadnictwa wczesnośredniowiecznego: analizowany teren, obok Małopolski, jest bowiem terytorium, na którym stwierdzono występowanie osad o chronologii sięgającej początków średniowiecza. Kolejnym celem publikacji jest próba sprecyzowania momentu oraz ustalenia przyczyn upadku jednych i powstawania innych jednostek osadniczych w okresie początku państwa piastowskiego (2. poł. Х-Х/ХІ w.). Poruszono także problem pojawienia się osadnictwa grodowego.

Analiza struktur osadniczych została przeprowadzona na trzech poziomach: omówienia skupisk osadniczych, stanowisk oraz obiektów archeologicznych. Studia zostały przeprowadzone z wykorzystaniem wyników badań interdyscyplinarnych, w tym szeroko zakrojonych analizy archeobiologicznych archeozoologia, archeobotanika, dendrologia) oraz analiz GIS. Książka zawiera płytę CD