W pierwszym zdaniu autor chciałby uspokoić tych czytelników, którzy po lekturze mogliby odczuwać pewien niedosyt z powodu braku wiadomości np. o tym, ile płyt Maanamu zrecenzowano w piśmie, o przyczynach zmian w składzie King Crimson, losach The Rolling Stones oraz jego członków (zwłaszcza po zawieszeniu działalności), recepcji twórczości Dezertera przez redakcję i współpracowników, poszukiwaniach artystycznych Davida Bowie czy wokalistkach, które były najbardziej popularne na scenie metalowej w latach osiemdziesiątych. Otóż odpowiedzi na te i wiele innych pytań będzie można znaleźć w pracy podsumowującej drugą część badań nad Magazynem Muzycznym, opartych na analizie zawartości treści, obejmującej problematykę sensu stricto muzyczną. Już na obecnym etapie jej zaawansowania nie ulega wątpliwości, że w przekroju całej historii tytułu rock, wraz z odmianami, podgatunkami czy nurtami z nim spokrewnionymi, stanowiły jego rdzeń i meritum. Jednak w piśmie dużo miejsca zajmowały także kwestie tzw. okołomuzyczne, publicystyka dotycząca kondycji branży muzycznej, poziomu edukacji muzycznej w Polsce, ewolucji jazzu czy wyzwań stojących przed środowiskiem promotorów tej formy wypowiedzi artystycznej w czasach rosnącego zainteresowania (głównie młodzieży) gatunkami powstałymi w drugiej połowie XX w., przede wszystkim wspomnianym rockiem. Taka dualna, eklektyczna, mozaikowa postać periodyku, wraz z zamiarem wyznaczenia punktu ciężkości, osi, polemiki toczącej się na łamach ówczesnej prasy tego segmentu, o której obecnie w zasadzie nic nie wiadomo, wymusiły przygotowanie monografii dwutomowej.