Przełomowa w swoim podejściu do tematu książka łączy perspektywę odgórną z analizą odbioru, opierając się na teorii hegemonii, podejmując przy tym próbę emocjonalnego zrozumienia polityki pamięci i nacjonalizmu. Przedstawia szczegółowe studium przypadku polskiej polityki pamięci począwszy od roku 2015, kiedy do władzy doszło Prawo i Sprawiedliwość, oferując przy tym wgląd w to, jak pamięć ta wykorzystywana jest do budowania poparcia wśród ruchów nacjonalistycznych i populistycznych. Koncentrując się na regionie Podlasia, charakteryzującym się liczną społecznością białoruską oraz historią powojennych starć partyzanckich, podkreśla przy tym złożoną zależność pomiędzy pamięcią, tożsamością oraz polityką we współczesnej Polsce.