Dymitr Łomonosow urodził się w Krasnojarsku w 1924 roku, zmarł w Moskwie 15 marca 2015 roku. W ostatnich latach swego życia był w Rosji uważany za najstarszego blogera, bardzo krytycznie oceniającego ówczesną politykę kraju. Swoją autobiograficzną powieść opublikował najpierw w Internecie, potem ukazała się drukiem. Wspomina w niej dzieciństwo i młodość, które przeżył jako dziecko „wrogów narodu”, lecz głównym jej tematem jest druga wojna światowa. Powołany do Armii Czerwonej w 1943 roku przeszedł szkolenie kawalerzysty i radiotelegrafisty. Wczesną jesienią został skierowany na front jako radiotelegrafista w szwadronie łączności 4 dywizji kawaleryjskiej, potem trafił do plutonu łączności 11 pułku kawaleryjskiego jako telefonista. Brał udział w ciężkich walkach na Polesiu, na początku 1944 roku w boju pod wsią Chatka (w rejonie Czarnobyla) został ranny i wzięty do niewoli przez żołnierzy armii Własowa (ROA). Przeszedł przez trzy niemieckie obozy jenieckie znajdujące się na terytorium Polski – w Chełmie, pod Olsztynkiem i w Toruniu. Na początku 1945 roku w marszu śmierci został pognany na zachód i w stanie agonalnym trafił do obozu jenieckiego w Standbostel pod Hamburgiem. Przez obóz filtracyjny NKWD w Toruniu powrócił do kraju i został skierowany do batalionu budowlanego, w którym pracował przymusowo kilka lat. Dopiero w 1995 roku odzyskał pełne prawa obywatelskie swego kraju, których dotąd był pozbawiony jako jeniec w niemieckich obozach.