Obecność kapelanów w służbie frontowej i na tyłach armii podczas I wojny światowej nie jest nowym tematem badawczym. Jednak mitologizacja ich roli zdominowała polski dyskurs naukowy, co również pozostaje widoczne w innych narodowych historiografiach państw Europy Środkowo-Wschodniej. Problem ten zasługuje na szersze spojrzenie i rewizję wielu poglądów. Redaktorzy tomu zebrali doświadczenia grupy badaczy, którzy utworzyli z Galicji miejsce swoich dociekań naukowych. Przyjrzeli się oni opiece duszpasterskiej nad rozmaitymi formacjami wojskowymi kapelanów kilku wyznań i obrządków chrześcijańskich: rzymskich katolików, grekokatolików, prawosławnych i ewangelików. Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza przedstawia instytucjonalność i struktury posługi duchowej oraz zarysowuje portrety zbiorowe wybranych grup kapelanów pod względem narodowościowym i terytorialnym. Druga przedstawia studia przypadków wybranych kapelanów, śledząc ich doświadczenia frontowe. Autorzy proponują spojrzenie na kapelanów wojennych w Galicji z różnych, uzupełniających się perspektyw, łącząc relacje wojskowo-kościelne, a także podkreślając mnogość przeżyć związanych z ich pobytem w tej części Europy.
Skryť popis