Ta wieloautorska monografia ukazuje zaangażowanie polskich jezuitów w dzieło duszpasterskie Kościoła katolickiego prowadzone na pograniczu kultur, religii i narodowości na przykładzie dwóch wybitnych duchownych: Tadeusza Kuczyńskiego i Jana Urbana. Pierwszy z nich działał w XIX wieku pośród wiernych Kościołów Wschodnich i wyznawców islamu na terenie Morza Egejskiego, dokąd przybył z Italii po uzyskaniu przez Grecję niepodległości. Drugi działał od początku XX wieku, najpierw w zaborze rosyjskim na Podlasiu, a następnie włączył się w wolnej Polsce w projekt neounii, czyli wsparcia obrządku bizantyńsko-słowiańskiego na "białoruskich" Kresach II RP.
Skryť popis