Gen. broni Tadeusz Jordan Rozwadowski (1866–1928) należał do grona najwybitniejszych polskich dowódców przełomu XIX i XX wieku. Karierę wojskową rozpoczął w armii austro-węgierskiej; po rozpoczęciu I wojny światowej, w stopniu generała, dowodził oddziałami austriackimi. Po odejściu z armii Habsburgów działał na rzecz tworzonych polskich formacji wojskowych. W końcu wojny został pierwszym szefem Sztabu Generalnego WP, następnie dowodził Armią Wschód w wojnie polsko-ukraińskiej o Lwów i Galicję Wschodnią oraz Polską Misją Wojskową w Paryżu. W przełomowym okresie wojny polsko-bolszewickiej (lipiec 1920 r. — kwiecień 1921 r.) ponownie objął funkcję szefa Sztabu Generalnego WP, był twórcą planów bitwy warszawskiej oraz zwycięskim dowódcą wojsk walczących w obronie Warszawy i na północy frontu. W wolnej Polsce Generalny Inspektor Kawalerii. Po zamachu majowym 1926 r. więziony ponad rok przez władze sanacyjne. Zmarł w październiku 1928 r., pochowany został na Cmentarzu Obrońców Lwowa. Tadeusz Rozwadowski zaczął spisywać swe Wspomnienia podczas pobytu w więzieniu. Pragnął opisać całą swą karierę wojskową, niestety zamierzenia te przekreśliła nieoczekiwana śmierć. Generał zdążył jednak obszernie udokumentować swe przeżycia i spostrzeżenia z okresu od czerwca 1914 r. do listopada 1915 r. Skryť popis