Rozpoznania zawarte w tomie podpowiadają, iż nowa humanistyka, którą można nazwać nową filozofią doświadczenia, afirmuje obecność nieuchronnej nieciągłości w naszym myśleniu, uwalnia od prymatu „rzeczy pierwszych” i od zagadki finalnego znaczenia. Uznaje znakowy charakter doświadczenia, ale i podkreśla jego wymiar afektywny, organizujący naszą psychikę. Wychodzi więc poza tekst zapisujący doświadczenie , kwestionuje post-strukturalistyczne przekonanie, iż „nie ma nic na zewnątrz tekstu”. Ponownie poddaje pod rozwagę sprawę arbitralności znaku i pokazuje, że dramat reprezentacji wynika nie tylko z samej natury znakowości. Znak jest sygnaturą z wpisanym w nią afektem, który zakotwicza go niejako źródłowo, choć sam pozostaje dyskretny, albo jaki się pod postacią swego śladu, na co dzień przez nas utożsamianego z samym afektem, przedstawić i zachować w pamięci coś, co istnieje momentalnie, opiera się bądź uchyla reprezentacji, nie pozostawia trwałego śladu, albo istnieje wyłącznie w jednowymiarowym, czysto negatywnym przedstawieniu zacierającym wielowymiarowość doświadczenia? Teksty pomieszczone w tomie Pamięć i afekty zdają sprawę z owych komplikacji, przyjmujących często dramatyczną formę i wykraczających poza czysto akademicki dyskurs. Z recenzji Marka Zaleskiego W tomie znalazły się teksty m.in. Agaty Bielik-Robson, Doroty Głowackiej, Michała Pawła Markowskiego, Luizy Nader, Pawła Próchniaka, Romy Sendyki i Roberta Traby oraz tłumaczenia wpływowych wystąpień Isobel Armstrong, Ulricha Baera, Jill Bennett, Eve Kosofsky Sedgwick i Adama Franka. Skryť popis