Małe gospodarstwa jeździeckie stanowią istotny, choć nadal niedostatecznie rozpoznany segment polskiej gospodarki wiejskiej. Łącząc funkcje rolnicze, edukacyjne, rekreacyjne i terapeutyczne, wpisują się one w ideę wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich, generując dochody, aktywizując społeczności lokalne i wykorzystując istniejącą infrastrukturę wiejską. Pomimo tej roli, sektor ten funkcjonuje w stanie niepełnej przejrzystości instytucjonalnej i podatkowej – na styku działalności rolniczej i gospodarczej, pomiędzy różnymi formami opodatkowania i klasyfikacjami usług. Brakuje jednoznacznych regulacji, a praktyka stosowania przepisów podatkowych budzi liczne wątpliwości zarówno wśród właścicieli tych ośrodków, jak i organów administracji podatkowej.

Liczne dylematy pojawiają się m.in. w odniesieniu do kwalifikacji działalności jako rolniczej (objętej podatkiem rolnym i systemem KRUS) bądź pozarolniczej (wymagającej rejestracji działalności gospodarczej), wyboru formy opodatkowania (ryczałt, skala podatkowa, podatek liniowy), zasad rozliczania VAT (w tym korzystania ze zwolnień i prawa do odliczeń) czy możliwości skorzystania z dostępnych ulg inwestycyjnych. W konsekwencji ośrodki jeździeckie często podejmują decyzje podatkowe nie na podstawie racjonalnej analizy, lecz z obawy przed konsekwencjami błędnej klasyfikacji lub nadmiernym obciążeniem administracyjnym. (…)

Celem głównym pracy jest ocena wpływu systemu podatkowego na funkcjonowanie małych gospodarstw jeździeckich w Polsce. Praca ma charakter interdyscyplinarny – łączy podejście prawne, ekonomiczne i empiryczne – i zmierza do sformułowania zarówno diagnozy systemowej, jak i propozycji rozwiązań dostosowanych do specyfiki sektora. (…)

Zamierzeniem autorki było nie tylko udzielenie odpowiedzi na pytania badawcze oraz empiryczna weryfikacja przyjętych hipotez, ale również za-proponowanie konkretnych rekomendacji dla praktyki – zarówno dla właścicieli małych ośrodków jeździeckich, jak i dla administracji skarbowej oraz ustawodawcy.