Tom Zaburzenia płynności mowy jest prawdziwie interdyscyplinarny w swym charakterze, gdyż łączy elementy takich dziedzin, jak nauka o komunikacji i jej zaburzeniach, psychologia, psychoterapia, neuronauka oraz nauki społeczne. [] W wielu tekstach można znaleźć nawiązanie do praktyki logopedycznej opartej na faktach. W takim ujęciu wyniki badań naukowych są jednym z ważniejszych kryteriów programowania postępowania logopedycznego. Pozwala to patrzeć z optymizmem na kierunek obecnego rozwoju logopedii, w którym ważne jest łączenie teorii z praktyką.
Z recenzji prof. Henriette W. Langdon
Skryť popis