Stopień zero pisania był debiutem książkowym (1953) francuskiego pisarza i semiologa Rolanda Barthes'a (1915-1980), ale stanowi do dziś jeden z fundamentów współczesnej humanistyki. Autor datuje początek literatury jako 'przedmiotu' na połowę XIX wieku, kiedy to pisarstwo, wcześniej służące jakimś celom, językowo przezroczyste, stało się właśnie sprawą języka. 'Pisanie' jest więc pojęciem szerszym niż 'literatura'. Barthes szkicuje w tym eseju jego zwięzłą historię, a także systematykę: pisanie mieszczańskie, rewolucyjne, poetyckie, powieściowe itp. Tropi różne formy masek nakładanych przez literaturę i proces autodemaskacji, który współcześnie czyni literaturą jej nieobecność. Tą skomplikowaną dialektyką pisania esej Barthes'a przygotowuje grunt późniejszej dekonstrukcji i 'śmierci autora'. Nowe eseje krytyczne zawierają błyskotliwą analizę niektórych zjawisk istotnych dla francuskiego 'pisania', choć nie zawsze najważniejszych w tradycyjnym sensie. Kunszt krytyczny Barthes'a wydobywa frapujące kwestie nawet z dzieł drugorzędnych, tropiąc ukryte w nich 'mitologie'. Skryť popis