Dlaczego teraz książka o Holoubku? Bo ciągle żyje w naszej
pamięci. Bo był i nadal jest kimś więcej niż wspaniałym
aktorem.
To znaczące sceny z jego życia, to Gustaw na tle historii,
we wspomnieniach rodziny, przyjaciół i kolegów, bardziej
codzienny niż pomnikowy: mąż, ojciec, dziadek, mądry,
urokliwy człowiek, zwyczajnie nadzwyczajny przyjaciel,
niezwyczajny kibic, kompan do brydża, pokera, niezwykły
opowiadacz dykteryjek. Dżentelmen o magnetycznym głosie
i uwodzicielskim spojrzeniu. Człowiek mądrego słowa, riposty,
dowcipu. Inteligent. Kreował życie, jakiego pragnie. Patrzył do
przodu, nie za siebie. Potrzeba nam takiego pokrzepiającego
portretu...
To, o czym myślał, pisał, mówił, jest w tej książce najważniejsze
i ciągle aktualne. Ma się wrażenie, że Holoubek nie odszedł do
następnego życia, lecz pozdrawia nas ciągle z drugiego brzegu...