Ferenc Liszt wirtuoz, przyjaciel i wyznawca kreśli żarliwy portret Fryderyka Chopina, najbardziej eterycznego, subtelnego i delikatnego spośród poetów dźwięku . Ta klasyczna biografia z 1863 roku nie jest suchym życiorysem, lecz muzycznym esejem o narodzinach nowego języka fortepianu: od nokturnów i preludiów po polonezy i mazurki, w których bije serce dawnej Polski. Liszt z pasją tłumaczy tajemnice rubata, barw i harmonii, unikając naukowego żargonu, a jednocześnie prowadzi czytelnika przez labirynt melodii i znaczeń, jakie Chopin wpisał w swoje dzieła . W tle pojawiają się Heine, Delacroix, Mickiewicz i George Sand, zaś opis ostatnich dni kompozytora porusza jak marsz żałobny. To książka o sztuce wymagającej ofiary, o dumie i melancholii, o muzyce, która przemienia ból w piękno. Dla miłośników Chopina lektura obowiązkowa; dla wszystkich klucz do zrozumienia, skąd bierze się jego cud.